«Αν είχες δει αυτά που έχουν δει τα μάτια μου…»: Αυτή τη φράση θυμάται η Βοντίν να επαναλαμβάνει η μητέρα της που αυτοκτόνησε όταν εκείνη ήταν 10 χρονών. Πάνω από μισό αιώνα αργότερα, η γεννημένη το 1945 σε γερμανικό στρατόπεδο συγγραφέας το μόνο που ξέρει για τους γονείς της είναι ότι έφυγαν από την Ουκρανία στο πλαίσιο του προγράμματος καταναγκαστικής εργασίας των Ναζί. Σαν παιχνίδι γκουγκλάρει το όνομα της μητέρας της και, με τη βοήθεια ενός μέλους του Συλλόγου Ελλήνων Αζοφικής, συγκεντρώνει στοιχεία για την οικογένεια και τα βάσανά της, άμεσα συνδεδεμένα με τον τόπο καταγωγής της, τη Μαριούπολη. Βήμα βήμα συνθέτει τις ιστορίες συγγενών χαμένων χρόνια για τους οποίους πόλεμοι, επαναστάσεις, ακόμα και η ειρήνη σήμαιναν απλώς αλλαγή διώκτη.

Η ιστορία της Ουκρανίας τον 20ό αιώνα σαν μυθιστόρημα, μέσα από τις ιστορίες πολλών μελών της οικογένειας της Βοντίν. Ξεκινά από τη Μαριούπολη στα τέλη του 19ου αιώνα, μια πόλη πλούσια και κοσμοπολίτικη, με κατοίκους ελληνικής, ιταλικής, εβραϊκής, ουκρανικής και ρωσικής καταγωγής, και φτάνει μέχρι τo 1960 περίπου.

Παράλληλα η άγνωστη ιστορία των «ανατολικών εργατών», ανδρών και γυναικών από διάφορες χώρες της ανατολικής Ευρώπης που μεταφέρθηκαν σε εργοστάσια της ναζιστικής Γερμανίας και πολλοί από αυτούς παρέμεναν σε στρατόπεδα χρόνια μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

«Μαρτυρία, αλλά και σπουδαία λογοτεχνία» (FAZ), «μνημειώδες έργο για τις φρικαλεότητες του 20ού αιώνα και, παράλληλα, μια πολύ προσωπική ιστορία» (Die Welt). Το Με καταγωγή από τη Μαριούπολη τιμήθηκε με το βραβείο της Έκθεσης της Λειψίας.